Poeta słynący ze swych apoftegmatów,

laureat wielu nagród i znany bon vivant,

czynił wyrzuty Stwórcy, pewny swej mądrości:

Boże, który zgrzeszyłeś stwarzając człowieka,

czy słyszysz moje myśli i moje pragnienia?

Lecha dodi, (wołał w uniesieniu)

zabierz mnie z tego miejsca,

gdzie psy spotykają się z hienami,

a kozły nawołują się wzajemnie.

I wysłał Pan Malacha,

by ten mu oznajmił:

„Kiedy chwalisz się swoim wymyślonym darem,

jesteś jak chmura nie dająca deszczu.

Nie wzywaj Pana swego;

idź raczej do Lilit, która przycupnęła

szykując sobie miejsce na grzeszny spoczynek.

Tam są twoje myśli i twoje pragnienia.

Bo nie jesteś uman, lecz ledwo meszaret” –

(nie wiadomo po co dodał po hebrajsku).